Közlekedésbiztonsági Police Café Dunaújvárosban
Napra pontosan fél éve jártam utoljára Dunaújvárosban, igaz, akkor prevenciós találkozónak nevezték el a programot a szervezők. Akkor is, most is moderálni hívtak, s mentem is örömmel, mert a bűn- és baleset-megelőzés szívügyem. Ma az utóbbi, szűkebb témában mélyülhetett el huszonöt résztvevő, mégpedig négy rendőrkávéházi asztal mellett. És valakinek az álma valósulhatott meg, ami Café Katának külön boldogság.
***
Adva van egy akkurátus biztonsági szakirányos hallgató, aki a kommunikáció és etika tantárgyak keretében találkozik egy akkurátus tanárnővel. Utóbbi szokásához híven elmeséli, hogy mennyire szívesen főzi és fogyasztja – sőt kínálja másoknak is – a rendőrkávét. A hallgató szerencsére nemcsak hallgat, de figyel és kérdez is. Jó rendőrhöz illőn hamar kideríti, hogy ezt a rendőrkávét nyilván isszák, na de hogy kik, mikor, hol és milyen apropóból, az csak fokozatosan világosodik ki előtte. Érdekelni kezdi, vajon lehet-e közlekedési szakembereket is kínálgatni vele? Például Dunaújvárosban. És megfogadja, hogy mihelyt megszárad a tinta a diplomáján, máris intézkedik, mert ő bizony addig nem nyugszik, amíg nem nyithat városában egy Police Cafét… A tinta megszáradt, ő intézkedett, persze eleinte izgult, de aztán megnyugodhatott, mert a közlekedésbiztonsági Police Café megvalósult.
Volt némi ráhangolódás, mégpedig napra pontosan fél évvel ezelőtt. 2024. április 10-én ugyanis a közlekedésbiztonság is szerepelt azon a prevenciós találkozónak elnevezett rendezvényen, amelyet még a hagyományosabb vitaindító előadások és pódiumbeszélgetés formájában szervezett a Dunaújvárosi Rendőrkapitányság. De ott a közlekedés csak a témák egyikét adta. Volt kávé is, de az a bizonyos kávéházi hangulat, amire a hallgató vágyott, még váratott magára. Mígnem aztán elérkezett 2024. október 10-e, és valóra vált az álom: Rendőrkávéház nyílt Dunaújvárosban is. A rendezvénynek a Polgármesteri Hivatal impozáns díszterme adott helyet.
A huszonöt résztvevő között volt több pedagógus, gépjárművezető szakoktató, mentő, sportszervező, tűzoltó, nagyvállalati képviselő, szülői munkaközösség-vezető, rendőr, közlekedési mérnök, képviselő, közterület-felügyelő, vállalkozó, közútkezelő szakember, büntetés-végrehajtási szakember, polgármester. És ötödük volt vagy éppen jelenlegi tanítványom. Egyikük, egy tűzoltó, hangozzék ez bármilyen furcsán is, tizenhét év után a hangomról és a beszédstílusomról ismert fel és azonosított be, s a szünetben elárulta, milyen nosztalgikus érzéseket idézett fel benne a rendészeti kommunikációs órákról az, ahogyan beszéltem. Sőt, Felföldi Peti, akivel oda-vissza utaztam, fiatal tanerő mivolta ellenére is átélhette ezt a jó érzést, hiszen két volt hallgatójával is találkozhatott, immár a terepen.
A témák és az azokat az asztaltársaságokkal átbeszélő témagazdák az alábbiak voltak:
- Miért kötelező? A passzív biztonsági eszközök használatára ösztönző hatósági eszközök – Major Róbert, a Nemzeti Közszolgálati Egyetem Rendészettudományi Kar Közbiztonsági Tanszékének vezetője, egyetemi docens
- Az eltiltás hatálya alatti vezetés kriminalizálása; a rendbeliség jelentősége a büntetőeljárásban – Budavári Árpád, a Fejér Vármegyei Rendőr-főkapitányság bűnügyi rendőrfőkapitány-helyettese
- Az elektromos mobilitási eszközök megjelenése a közúti közlekedésben – jogszabályi és gyakorlati vetületek – Felföldi Péter, a Nemzeti Közszolgálati Egyetem Rendészettudományi Kar Közbiztonsági Tanszékének tanársegédje
- A vezetéstámogató rendszerek, az önvezető járművek megjelenése a közúti közlekedésben – Hambalkó János, a Hambalkó Autósiskola vezetője, gépjárművezető szakoktató
A ma elsőbálozó két témagazda, János és Peti hozták a formájukat. Mindkettő tanárember, így sem a kis asztaltársaságokban zajló beszélgetések moderálása, sem az összegyűjtött gondolatok strukturálása és előadása nem okozott gondot. A két gyakorlott témagazdáról, Árpiról és Robiról nem is beszélve. Frappáns összegzésükből a komoly témától, de a beszélgetőpartnerektől és a témagazdáktól koránt sem idegen humor sem hiányozhatott. Régebben sokat dolgoztam közlekedési rendőrökkel, és mondhatom, sokat tanultam tőlük e téren. Például azt, hogy ezt a rettenetesen nehéz munkát hogyan lehet túlélni, és a sok stresszt, ami éri őket, megtanulni jól feldolgozni, kezelni.
A témagazdák összegzésükben kifejezték, milyen izgalmas és tanulságos volt számukra a témáknak a sokszínű résztvevőktől érkező sokféle megközelítése. Hát épp ez a lényeg! Egy rendőrkávéházi beszélgetés ettől jó, ettől más. Hogy bár nem ugyanazt és nem ugyanúgy látjuk, nézeteinket összevetve kellemesen és hasznosan telik az együtt töltött minőségi idő. Legközelebb talán már konkrétabb lokális problémamegoldás felé is indulhat a társaság, már ha tetszenék nekik a partneri párbeszéd alapú együttműködés ezen formája.
A Police Cafét a Fejér Vármegyei Rendőr-főkapitányság vezetője, Szabó Vendel nyitotta meg. Szakmai bevezetőt Halász Attila, rendészeti rendőrfőkapitány-helyettes és egyben a Vármegyei Balesetmegelőzési Bizottság elnöke mondott. A rendezvényt pedig Törköly László, Dunaújváros megbízott rendőrkapitánya és egyben a Dunaújvárosi Balesetmegelőzési Bizottság elnöke zárta be.
Végül, de nem utolsósorban fedjük fel az akkurátus, immár volt hallgató kilétét. Neve Kőhalmi László, aki a Dunaújvárosi Rendőrkapitányság Közlekedési Osztályának megbízott vezetőhelyettese. Az őt a tanórákon megfertőző tanárnő pedig Café Katával azonos. Kettejük ötlete válhatott valóra a mai napon, és igazán nem lehet eldönteni, melyikük örült ennek jobban.
De jutott hab is a kávéra. Egy másik akkurátus volt hallgató – aki egyébként Laci egyetemi csoporttársa volt – Szemerei Péter is megjelent, mégpedig hivatalból. Ő ugyanis a Fejér Vármegyei Rendőr-főkapitányság sajtóreferense, így ő tudósított a police.hu honlapon a rendezvényről. Nagyszerű, hogy a tanórai példát a valóságban személyesen is kipróbálhatta. Köszönet neki a fényképekért, amelyeken jó szemével sajátosan izgalmas perspektívából örökítette meg a Police Café arculatához tartozó, asztalokon elhelyezett dekorációt is, illetve az aktívan beszélgető vendégeket.
Kérdezték néhányan a résztvevők közül, hogy lesz-e még máskor is ilyen Café, mert bizony jó volt. A válaszom visszakérdezés: legyen még? Mert ha kívánják, lesz. A folytatásért egyelőre keressék a Fejér megyében is egyre gyakorlottabb rendőr kollégákat, akik nemcsak hisznek az efféle párbeszédben, de teret és időt is szentelnek neki.
Gratulálok nekik ezúton is, és köszönöm, hogy részese lehettem a kezdeményeséknek.
(Fotók: Fejér Vármegyei Rendőr-főkapitányság)